Ποιος θα το πίστευε;

Ποιος θα το πίστευε οτι θα ερχόταν η ημέρα όπου αυτοί οι οποίοι ήταν οι ήρωες του πολυτεχνείου θα ήταν αυτοί οι οποίοι θα κατακρεουργούσαν την δημοκρατία και θα καταντούσαν το σύνταγμα ένα απλό κουρελόχαρτο;
Αυτοί που φώναζαν ψωμί, παιδεία, ελευθερία τότε,θα εξαθλίωναν τον λαό και 37 χρόνια μετά να φωνάζει τα ίδια συνθήματα;
Ποιος θα πίστευε ότι αυτοί οι ίδιοι ονειροπόλοι και ιδεολόγοι του τότε θα κατέστρεφαν αυτή την ίδια χώρα για την οποία μάχονταν;
Ποιος θα πίστευε οτι οι μαχητές του τότε θα ισοπέδωναν και θα βίαζαν την ιδεολογία τους για την οποία είχαν μαρτυρήσει;
Ποιος θα πίστευε οτι η γενιά που θεωρούνταν ως συνεχιστές της γενιάς του 40 θα καταντούσε ως η γενιά της ρεμούλας,του βολέματος,και της φανφάρας;
Ήθελα να ήξερα,οι αγωνιστές του τότε που τους συνελάμβαναν και τους κακοποιούσαν στα κρατητήρια της ΕΣΑ είναι ευχαριστημένοι από την Ελλάδα που δημιούργησαν;
Άντε τώρα να ακούσεις το "Εδώ πολυτεχνείο" με την φωνή της Δαμανάκη.

Το πολυτεχνείο ζει;

Το ψωμί, παιδεία, ελευθερία ζει,η ιδέα του πολυτεχνείου όμως πέθανε μέσα στην βουλή,και μάλλον προ πολλού., εμείς το καταλάβαμε αργά.
Δυστυχώς το πολυτεχνείο θα μας θυμίζει πλέον την αποτυχία εκείνης της γενιάς να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Αυτό που δημιούργησαν είναι μάλλον εφιάλτης.
Σήμερα θα διαδηλώσω εναντίον της άλλης χούντας που δημιούργησαν οι ίδιοι εκείνοι αγωνιστές.
Το πολυτεχνείο ως ηθικό δίδαγμα για την δική μας γενιά, μάλλον πεθαίνει σήμερα.
Εμείς ως πράξη αντίστασης θα έχουμε τις ημέρες των αγανακτισμένων.