Ξεκινάει η έξοδος.

Από την Δευτέρα 28-11-2011 ξεκινάει η έξοδος όχι των Εβραίων, ούτε των μυρίων αλλά των δημοσίων υπαλλήλων.
Για αρχή 20.000 από τις 30.000 που έχουν συμφωνηθεί.
Αν ήταν αυτό το τελικό νούμερο των δημοσίων υπαλλήλων θα ήταν καλά.
Επειδή όμως έχω ζήσει αρκετό καιρό σε χώρες όπου δέσποζε το ΔΝΤ,το νούμερο αυτό θεωρείται απίστευτα μικρο. Δυστυχώς το ΔΝΤ, βλέπει μόνο νούμερα και στην λογική τους, ένας τρόπος μείωσης των εξόδων του δημοσίου είναι η αποχώρηση των δημοσίων υπαλλήλων.
Στην Ελλάδα,που όπως όλοι μας ξέρουμε αρκετά καλά,ο δημοσιος τομέας που λειτούργησε ως χωνευτήρι πολιτικών ρουσφετιών, είναι υπερβολικά διογκωμένος και όντως θα έπρεπε να υπάρξουν απολύσεις.
Το θέμα όμως είναι ότι δεν μπορείς να τις κάνεις σε μια περίοδο όπου τρίζει σύσσωμη η οικονομία όλης της χώρας.Θα μειώσεις αυτόματα την κατανάλωση,θα δημιουργήσεις νέες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν θα σταματήσουν στις 30.000 απολύσεις.
Θα είναι τουλάχιστον 100.000 και να θυμάστε το νούμερο.
Στην Ουγγαρία, χώρα με μικρότερο πληθυσμό και δημόσιο τομέα οι απολύσεις ήταν 90.000 περίπου.
Στην γειτονική Ρουμανία,με διπλάσιο πληθυσμό απο τον ελληνικό,και με το ίδιο μέγεθος του δημόσιου τομέα οι απολύσεις έφτασαν τις 140.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Εύχομαι να βγω λανθασμένος..............

Μέρκελ. Από τον κομμουνισμό καγκελάριος στην καπιταλιστική Γερμανία.

Πως μια ανατολικογερμανίδα κατόρθωσε να φτάσει στην πρωθυπουργία της Γερμανίας;
Μεγαλώνοντας στο καθεστώς Χόνεκερ και παίρνοντας και αξιώματα κατα 90% ήταν άνθρωπος της γνωστής ΣΤΑΖΙ. Έμαθε μόνο έναν τρόπο διακυβέρνησης, αυτόν του ενός κόμματος,του αποφασίζουμε και διατασουμε.
Οι δυτικογερμανοί κοίταζαν τους ανατολικούς με συμπάθεια αλλά και με μια ανωτερότητα. Επίσης είχαν δημιουργήσει ήδη μια δημοκρατική κουλτούρα, σχεδόν απαλλαγμενοι από το φάντασμα του χιτλερ.
Οι ανατολικογερμανοί όμως δεν ήταν έτσι. Χωρίς να εκφράζονται ανοικτά λογω της ΣΤΑΖΙ και καταπιεσμένοι απο το κομμουνιστικό καθεστώς Σοβιετικής επινόησης, παρέμειναν προσκολλημένοι στο όραμα του Γ ΡΑΙΧ,ΠΟΥ ΤΟΥς ΘΥΜΙΖΕ ΤΙς ΠΑΛΙΕς ΕΝΔΟΞΕς ημέρες.
Οι δυτικογερμανοί πάλι, είχαν την ευκαιρία της ανάπτυξης και της οικονομικής ευμάρειας.
Με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, ενώθηκαν δυο διαφορετικοί κόσμοι που είχαν την ίδια γλώσσα.
Μετά τις πρώτες χαρές για την ένωση του έθνους αναπόφευκτα ξεκίνησε η καταμέτρηση των προτερημάτων.Και οι ανατολικοί έβγαιναν χαμένοι.Σε όλα.
Δεν είναι περίεργο που η Α. Γερμανία ακόμα και σήμερα έχει πολύ μεγαλύτερη ανεργία από την κλασσική δυτική Γερμανία. Ούτε ότι πολλοί δυτικογερμανοί συνταξιούχοι μετακομίζουν στην ανατολική πλευρά επειδή ακόμα είναι πιο φτηνό το κόστος ζωής.
Το δυτικογερμανικό πολιτικό σύστημα σίγουρα είχε ανάγκη και από ανατολικογερμανούς πολιτικούς για να μπορούν να ελέγχουν και πολιτικά τους νέους ψηφοφόρους μικραίνοντας το τεράστιο χάσμα που τους χώριζε.
Έτσι η κα Μέρκελ, μπήκε στο νέο πολιτικό σύστημα με μπρίο.Τα σίγουρο είναι οτι ξέρει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες.
Εδώ όμως αρχίζουν τα ερωτηματικά.Πως επικράτησε των δυτικών;
Ποιοι την έσπρωξαν μέχρι την σημερινή της θέση;
Ένας σοβαρός παράγοντας είναι σίγουρα οι Αμερικανοί.Οι άλλοι παράγοντες ποιοι είναι;

Η αυταρχική της συμπεριφορά είναι προϊόν της προηγούμενης κομμουνιστικής της ζωής.

Το οτι ομως αμφισβητει τα αφεντικα της,τον προεδρο ΟΜΠΑΜΑ,σε τετοιο βαθμο που χρειαστηκε να την απειληση με αποκαλυψεις ετσι ωστε να την επαναφερουν στην ταξη,και να οδηγει με σιγουρια και τον λαο της ειναι λιγο παραδοξο.