Μόλις την Παρασκευή που μας πέρασε είχαμε την αδιανόητη και τραγική κλοπή στην αρχαία Ολυμπία.Την δεύτερη κλοπή από μουσείο μέσα σε 40 ημέρες.Μια σειρά από κλοπές που αποδεικνύουν περίτρανα το ξεχαρβαλωμένο και παρηκμασμένο κράτος στο οποίο ζούμε.
Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι οι υπεύθυνοι του μουσείου είχαν ζητήσει την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας προ τριμήνου, ούτε ότι ακόμα και μετά την κλοπή στην πινακοθήκη Αθηνών δεν πάρθηκαν αυστηρότερα μέτρα φύλαξης στα μουσεία της χώρας.
Θα σταθώ όμως στο εξής γεγονός.Ο υπουργός πολιτισμού,κος Γερουλάνος, ένιωσε την αποτυχία του, είχε την ευθιξία και κατέθεσε την παραίτησή του, όπως θα γινόταν σε κάθε πολιτισμένο κράτος.Και βέβαια,το λογικό θα ήταν να γίνει δεκτή.
Επειδή, όμως, εδώ είναι Ελλάδα,τα πάντα είναι σχετικά.Η παραίτηση βεβαίως,δεν έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό.Με ποια κριτήρια έκρινε ο πρωθυπουργός,αν έκρινε, άγνωστο. Μπορεί να πιστεύει ότι είναι πρωθυπουργός μόνο για το μνημόνιο ή για το PSI.Δεν ξέρω τι πιστεύει.Και τον Παρθενώνα να έκλεβαν συθέμελα, πιστεύω ότι πάλι δεν θα γινόταν δεκτή η παραίτηση του υπουργού.
Σε αυτή την κυβέρνηση είναι το ίδιο ανεύθυνη και ερασιτεχνική η απόδοση ευθυνών όσο και η ίδια κυβέρνηση.Σε βαθμό επικίνδυνο. Γιατί το μήνυμα προς τους άλλους υπουργούς είναι πως ότι λάθος και αν κάνουν δεν θα τιμωρηθούν.Και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού, όποιος και αν είναι αυτός.
Δεν ξέρω πόσο τεχνοκράτη μας παρουσιάζουν τον κο Παπαδήμο, αλλά αυτή η αντιμετώπιση μόνο τεχνοκρατική δεν είναι. Είναι, δυστυχώς κλασσική ελληνική πολιτικάντικη αντιμετώπιση. Εκτός και αν η απόδοση ευθυνών στα μέλη της κυβέρνησης δεν υπάρχει στο job description. Βέβαια,το να μιλάμε στην Ελλάδα για ευθύνες,και μάλιστα σε πολιτικούς, είναι σαν μιλάμε για U.F.O.
Αν αυτό γινόταν υπό άλλη κυβέρνηση ή πριν από δυο χρόνια,δεν μπορώ να διανοηθώ τον σάλο που θα είχε ξεσπάσει.Θα οργίαζαν οι ξερόλες και τα παπαγαλάκια στα τηλεοπτικά παράθυρα,και ανα είκοσι λεπτά θα είχαμε έκτακτες συνδέσεις απευθείας από τον τόπο του εγκλήματος και θα μας έδειχναν το κλαράκι του τρίτου θάμνου αριστερά,το οποίο λύγισε όταν ο δεύτερος ληστής πέρασε από δίπλα του.Θα είχε στηθεί ένα ολόκληρο τηλεοπτικό δικαστήριο. Τώρα, όμως άκρα του τάφου σιωπή. Ασχολήθηκαν τα μμε σαν να ήταν κάποια κοινή ληστεία.Και βέβαια τσιμουδιά για ευθύνες. Σιωπή. Τόση σιωπή,που ούτε καν τόλμησαν να πουν ότι ο πρωθυπουργός δεν δέχτηκε την παραίτηση του κου Γερουλάνου.Και εδώ δεν είναι ευθύνη του υπουργού. Εκτός και αν πιστεύουν ότι έχουμε αρκετά αρχαία, οπότε είναι ένα γεγονός χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι οι υπεύθυνοι του μουσείου είχαν ζητήσει την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας προ τριμήνου, ούτε ότι ακόμα και μετά την κλοπή στην πινακοθήκη Αθηνών δεν πάρθηκαν αυστηρότερα μέτρα φύλαξης στα μουσεία της χώρας.
Θα σταθώ όμως στο εξής γεγονός.Ο υπουργός πολιτισμού,κος Γερουλάνος, ένιωσε την αποτυχία του, είχε την ευθιξία και κατέθεσε την παραίτησή του, όπως θα γινόταν σε κάθε πολιτισμένο κράτος.Και βέβαια,το λογικό θα ήταν να γίνει δεκτή.
Επειδή, όμως, εδώ είναι Ελλάδα,τα πάντα είναι σχετικά.Η παραίτηση βεβαίως,δεν έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό.Με ποια κριτήρια έκρινε ο πρωθυπουργός,αν έκρινε, άγνωστο. Μπορεί να πιστεύει ότι είναι πρωθυπουργός μόνο για το μνημόνιο ή για το PSI.Δεν ξέρω τι πιστεύει.Και τον Παρθενώνα να έκλεβαν συθέμελα, πιστεύω ότι πάλι δεν θα γινόταν δεκτή η παραίτηση του υπουργού.
Σε αυτή την κυβέρνηση είναι το ίδιο ανεύθυνη και ερασιτεχνική η απόδοση ευθυνών όσο και η ίδια κυβέρνηση.Σε βαθμό επικίνδυνο. Γιατί το μήνυμα προς τους άλλους υπουργούς είναι πως ότι λάθος και αν κάνουν δεν θα τιμωρηθούν.Και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού, όποιος και αν είναι αυτός.
Δεν ξέρω πόσο τεχνοκράτη μας παρουσιάζουν τον κο Παπαδήμο, αλλά αυτή η αντιμετώπιση μόνο τεχνοκρατική δεν είναι. Είναι, δυστυχώς κλασσική ελληνική πολιτικάντικη αντιμετώπιση. Εκτός και αν η απόδοση ευθυνών στα μέλη της κυβέρνησης δεν υπάρχει στο job description. Βέβαια,το να μιλάμε στην Ελλάδα για ευθύνες,και μάλιστα σε πολιτικούς, είναι σαν μιλάμε για U.F.O.
Αν αυτό γινόταν υπό άλλη κυβέρνηση ή πριν από δυο χρόνια,δεν μπορώ να διανοηθώ τον σάλο που θα είχε ξεσπάσει.Θα οργίαζαν οι ξερόλες και τα παπαγαλάκια στα τηλεοπτικά παράθυρα,και ανα είκοσι λεπτά θα είχαμε έκτακτες συνδέσεις απευθείας από τον τόπο του εγκλήματος και θα μας έδειχναν το κλαράκι του τρίτου θάμνου αριστερά,το οποίο λύγισε όταν ο δεύτερος ληστής πέρασε από δίπλα του.Θα είχε στηθεί ένα ολόκληρο τηλεοπτικό δικαστήριο. Τώρα, όμως άκρα του τάφου σιωπή. Ασχολήθηκαν τα μμε σαν να ήταν κάποια κοινή ληστεία.Και βέβαια τσιμουδιά για ευθύνες. Σιωπή. Τόση σιωπή,που ούτε καν τόλμησαν να πουν ότι ο πρωθυπουργός δεν δέχτηκε την παραίτηση του κου Γερουλάνου.Και εδώ δεν είναι ευθύνη του υπουργού. Εκτός και αν πιστεύουν ότι έχουμε αρκετά αρχαία, οπότε είναι ένα γεγονός χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Και τον Παρθενώνα να κλέψουν,δεν πειράζει, Έχουμε τόσα αρχαία ερείπια.Και θα κάνουμε στην θέση του μια ωραία πολυκατοικία.....
