Πέθανε τελικά στην φυλακή ένας από τους τελευταίους χουντικούς που βρισκόταν εν ζωή.Ο Δημήτρης Ιωαννίδης.Και σωστά βρισκόταν στην φυλακή.Η μόνη αδικία η οποία του έγινε, όπου ακόμα και σήμερα δεν έχει αποκατασταθεί είναι ότι μαζί με αυτόν,στην φυλακή θα έπρεπε να είναι και οι υπόλοιποι από την παρέα του, οι οποίοι όμως δεν πέρασαν ούτε καν έξω από την πόρτα του Κορυδαλλού.Και αναφέρομαι στους τέσσερις στρατιωτικούς αρχηγούς.Γκιζίκης,Μπονάνος,Αραπάκης,Παπανικολάου.Για τον Ιωαννίδη λίγο πολύ είναι γνωστό το ποιον του.Ο άνθρωπος ο οποίος χειραγωγούσε τον Παπαδόπουλο κατά πως ήθελε, αυτός έριξε τον Παπαδόπουλο όταν εξέφρασε κάποιες περίεργες φιλελεύθερες, για την περίοδο, ιδέες,ο ιδεολόγος της επταετίας,ο άνθρωπος που ήξερε πολλά αλλά δεν μίλησε ποτέ.
Αυτούς τους τέσσερις προδοτες όμως,οι οποίοι αρνήθηκαν να επέμβουν στην Κύπρο-όταν σκοτώνονταν Κύπριοι και Ελληνες φαντάροι-και στις ημέρες του Ιωαννίδη αλλά και του Καραμανλή.Και δεν τα λέω εγώ.Τα λένε οι Ιωαννίδης και ο Κ. Καραμανλής(ο θείος).
Η τιμωρία τους ήταν η σταδιακή τους απομάκρυνση-σε σύνταξη- από τα σώματα στρατού μετά τιμών. Μέχρις εκεί.
Κανένας δεν τους πείραξε, κανένας δεν τους ρώτησε τίποτα. Ούτε καν ο Α. Παπανδρέου.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν αγνοούμενοι στην Κύπρο, πρώην πολεμιστές οι οποίοι δεν συνήλθαν ποτέ από το σοκ του πολέμου και είναι ακόμα στα ψυχιατρεία ή ότι κανένας από τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ δεν έχει αναγνωριστεί ως ήρωας, μάλλον θα πρέπει να κλαίμε για την κατάντια μας.
No comments:
Post a Comment